Απόσυρση λογικής
Τα νέα μέτρα, μέσα από ένα πιο ψύχραιμο πρίσμα.Είναι να μη διαβάζεις εφημερίδες και να μην παρακολουθείς τηλεόραση τον τελευταίο καιρό. Η παρατεταμένη προεκλογική περίοδος τις έχει οδηγήσει σε μια διαρκή, ως επί το πλείστον επικριτική στάση απέναντι σε κάθε κυβερνητική επιλογή. Τα μέτρα που ανακοινώθηκαν πριν από περίπου ένα μήνα και αφορούν την απόσυρση, την αλλαγή υπολογισμού των τελών κυκλοφορίας και τον Πράσινο Δακτύλιο ήταν αναμενόμενο ότι θα τύγχαναν ανάλογης υποδοχής από τα Μέσα, παρ’ ότι για πρώτη φορά συντάχθηκε ένα καλά μελετημένο και ολοκληρωμένο πακέτο μέτρων που αντιμετωπίζει το πρόβλημα της γήρανσης του στόλου των αυτοκινήτων στη χώρα μας.
Σε αντίθεση με την πρώτη απόσυρση, η τωρινή είναι πιο σωστή, αφού δε σε αναγκάζει να αγοράσεις καινούργιο αυτοκίνητο, άρα για κάθε τετράτροχο που βγαίνει από την κυκλοφορία δεν μπαίνει απαραίτητα κι ένα νέο. Λένε ότι τα οικονομικά κίνητρα δεν είναι τόσο σημαντικά, όπως το ’90. Προφανώς, αφού τότε η επιδότηση προέκυπτε από τους υψηλούς εισαγωγικούς φόρους της εποχής. Επιπλέον, λίγοι γνωρίζουν ότι η Ελλάδα παρέχει ουσιαστικά τα καλύτερα κίνητρα απόσυρσης, σε σχέση με την υπόλοιπη Ευρώπη, παρ’ ότι δε διαθέτει εγχώρια αυτοκινητοβιομηχανία. Ενισχύεται, όμως, έτσι και ο δοκιμαζόμενος κλάδος της εμπορίας αυτοκινήτων, που απασχολεί χιλιάδες εργαζομένους, πέρα από τα προφανή οφέλη που προκύπτουν για το περιβάλλον.
Από πού θα βρεθούν τα χρήματα; Μα, από πού αλλού; Από τους φορολογούμενους - δεν υπάρχει άλλος τρόπος. Έτσι, στα τέλη κυκλοφορίας θα εφαρμοστεί η λογική που ισχύει σε όλη την Ευρώπη, «ο ρυπαίνων πληρώνει», έστω κι αν θα μπορούσε η υλοποίηση να γίνει με έναν κάπως πιο δίκαιο τρόπο. Για κανέναν κάτοχο αυτοκινήτου παλαιάς τεχνολογίας δεν είναι ευχάριστο που θα καταβάλλει για τα τέλη από 50 έως 150 ευρώ επιπλέον, πόσο μάλλον αν μέσα στην ίδια χρονιά έχει επισκεφθεί τα ταμεία της εφορίας για το φόρο εισοδήματος, το ΕΤΑΚ του 2009 και του 2010 και πιθανόν την έκτακτη εισφορά, αν θεωρήθηκε μεγαλοεισοδηματίας. Εντούτοις, όσο ενοχλητικό κι αν ακούγεται, η απόκτηση προσωπικού μεταφορικού μέσου δεν αποτελεί ένα κόστος με το οποίο επιβαρύνεσαι μία φορά στη ζωή σου, και μετά «καθάρισες». Πρέπει να συνειδητοποιήσουμε ότι η κατοχή ενός σύγχρονου ασφαλούς και φιλικού προς το περιβάλλον οχήματος θα επιβαρύνει εφ’ όρου ζωής τα μηνιαία έξοδά μας, μαζί με το νοίκι του σπιτιού, το λογαριασμό του κινητού κτλ. Εκείνος που από ανάγκη ή από άποψη κρατάει για πάρα πολλά χρόνια το αυτοκίνητό του θα βρεθεί στο τέλος με ένα ολοκληρωτικά απαξιωμένο όχημα, που επιπλέον θα επιβαρύνει το περιβάλλον. Το τίμημα για αυτήν την επιλογή του δεν μπορεί παρά να έχει κάποια ετήσια επιβάρυνση, όπως και περιορισμούς κυκλοφορίας στο κέντρο της πόλης, σύμφωνα με τα όσα προβλέπει ο νέος Πράσινος Δακτύλιος που θα ισχύσει σε ένα χρόνο. Δεν είναι λογικό; Αυτό γίνεται και σε όλες τις πολιτισμένες χώρες, όπου μάλιστα ο τεχνικός έλεγχος των οχημάτων είναι ιδιαίτερα αυστηρός, έτσι που η συντήρηση και η κατοχή των παλαιών αυτοκινήτων καθίστανται ασύμφορες. Βέβαια, στο εξωτερικό διαφέρει και ο τρόπος που σκέπτονται οι πολίτες. Θα πρέπει, όμως, κάποια στιγμή σε αυτήν τη χώρα πριν από το ατομικό συμφέρον να προτάσσουμε πού και πού το γενικότερο καλό._ Μ. Σ.